Anhydryt a wylewka anhydrytowa Potocznie mówiąc "anhydryt" mamy na myśli wylewkę samopoziomującą tworzącą podkład podłogowy. Wylewka jednak nie składa się z samego anhydrytu. Poza nim głównymi składnikami wylewki są piasek i woda, a anhydryt pełni tutaj rolę spoiwa. Po połączeniu tych składników otrzymuje się produkt o właściwościach samopoziomujących, tworzący duże bezfugowe powierzchnie, pozbawiony wewnętrznych napięć oraz niezmieniający kształtu podczas zastygania. Dzięki tym zaletom anhydryt trafił do wnętrz naszych domów w formie posadzki. Za sprawą wysokiej przewodności cieplnej jest szczególnie zalecany jako materiał na jastrychy grzewcze (ogrzewanie podłogowe).

Wszystkie znane naturalne złoża anhydrytu powstały w wyniku odparowywania morskich wód, bądź wód słonych jezior. Osad siarczanu wapnia pod wpływem temperatury wyższej niż 35° C i w obecności chlorku sodu (soli morskiej) przechodzi w bezwodną formę czyli anhydryt. Poniżej tej temperatury tworzy się gips, dlatego pokładom anhydrytu bardzo często towarzyszą pokłady gipsu. W Europie największe złoża anhydrytu występują w Austrii, Danii, Francji, Szwajcarii i Niemczech. Złoża te powstawały w okresie 240 - 200 mln lat temu. Naturalny anhydryt do produkcji posadzek czerpie się jedynie z najczystszych pokładów kopalnianych. Po wydobyciu skały anhydrytowe rozłamuje się, kruszy i mieli do uzyskania pyłu o średnicy cząstki nie większej niż 0,06 mm. Następnie w mieszalnikach dodaje się niezbędne składniki, które czynią naturalny anhydryt gotowym produktem na posadzkę.

Podobnie jak wapno był znany już w starożytności, o czym świadczą liczne znaleziska archeologiczne. W starożytnym Egipcie był używany nie tylko jako zaprawa murarska. Po użyciu go jako tynku i wyrównaniu nim ścian stanowił doskonały podkład do tworzenia malowideł i hieroglifów.